Een belofte voor de toekomst

Merel Hurkmans is bij de voorstelling Omas Oma van Ida van Dril geweest.
Lees hier haar verhaal.


Omas Oma

‘Ida van Dril is een belofte voor de toekomst.’ Dit zijn de woorden van Fred Delfgaauw, meesterverteller en theatermaker. En daar zou Delfgaauw wel eens gelijk in kunnen hebben. In de voorstelling Oma’s oma, waar Ida de enige levend persoon op het toneel is, lijkt ze totaal niet alleen. Ze speelt zoveel leven in haar drie poppen zodat het lijkt alsof vier acteurs het verhaal vertellen.   

Ida speelt het meisje Merel wat naar de zolder van haar oma vlucht. Merel snapt haar oma niet meer, ze doet gek. Niet langer wil oma met haar mee op drakenjacht en ze zegt gekke dingen die Merel niet begrijpt. Op de zolder vindt ze Meneer André die haar de ongemakken van het ouder worden probeert uit te leggen. Met behulp van de koning en zijn nar begint Merel te snappen dat ouder worden iets is wat bij het leven hoort, maar ook erg lastig kan zijn.

Tijdens de voorstelling reageren de kinderen in de zaal enthousiast op de poppen die een voor een verschijnen op de hand van Ida. Ze lachen om Meneer André met zijn ogen van kapotte pingpongballen en ze schrikken van de nar die met onverwachte bewegingen het publiek induikt. De koning vinden ze ronduit lelijk en dat laten ze horen ook. Maar dat is terecht, want de koning bestempeld zichzelf als een gerimpelde aardappel.

Er wordt gezegd dat een goede leermeester als Fred Delfgaauw het halve werk is voor een succesvolle voorstelling. De andere helft bestaat uit een goed verhaal, talent en ambitie. Een goed verhaal haalt Ida uit haar eigen ervaringen: “Mijn oma, waar ik een erg goede band mee had, begon ook te dementeren. Kinderen zeiden tegen haar dat ze lelijk was, zo in die rolstoel. Toen dat net werd geroepen naar de koning vond ik dat heel herkenbaar.”

Tijdens Ida’s opleiding aan de Theaterkade in Amsterdam ontmoette ze per toeval Fred Delfgaauw. Daar begonnen ze samen met het bedenken van een theatervoorstelling. “Dan zaten Fred en ik samen in de kleedkamer ideeën uit te wisselen. Soms was hij heel lang stil. Ik vroeg me in het begin wel eens af of ik dan wat moest zeggen of hem gewoon met rust moest laten.” Met de inspiratie van Ida en de ervaring van Fred ontstond Oma’s oma. “We hebben geprobeerd een filosofische en poëtische laag in het stuk te leggen,” vertelt Ida. “Fred heeft me veel goeie tips gegeven. Als ik bijvoorbeeld mijn concentratie verlies dan kijk ik gewoon naar de pop en vraag wat ik ook alweer wilde zeggen. Dit geeft me wat extra bedenktijd.” De concentratie vasthouden met zo’n enthousiast kinderpubliek lijkt niet makkelijk. Toch vindt Ida het erg leuk als de kinderen hardop meedenken en spelen.

“Ik wil zeker verder met de poppen. Soms denk ik al na over een nieuwe voorstelling voor kinderen. Ooit wil ik wel voor volwassenen gaan spelen, maar voorlopig nog niet.” Oma’s oma gaat nog een tijdje verder, ook in het volgende theaterseizoen.

De voorstelling is nog in de theaters te zien!
Klik hier voor de speellijst van dit seizoen.